Chirurgia twarzowo-szczękowa: Zastosowanie systemu śródoperacyjnego monitorowania nerwów w chirurgii szczękowej

Chirurgia szczękowo-twarzowa obejmuje szereg zabiegów w obrębie twarzoczaszki, które mogą być związane z jamą ustną lub zębami. W zależności od problemu mogą być one wykonywane albo w warunkach ambulatoryjnych, albo na sali operacyjnej. Na czym polega i kiedy zalecane jest zastosowanie systemu śródoperacyjnego monitorowania nerwów w chirurgii szczękowej?

Czym zajmuje się chirurgia szczękowa?

Chirurgia szczękowa obejmuje operacyjne leczenie chorób twarzy, jamy ustnej oraz układu kostnego w obrębie twarzowej części czaszki. Łączy w sobie elementy zarówno chirurgii stomatologicznej i plastycznej, jak i traumatologii, onkologii czy medycyny ogólnej. Biorąc pod uwagę powyższe informacje, chirurgia twarzowo-szczękowa obejmuje np. ekstrakcje (usuwanie zębów), odsłanianie zatrzymanych zębów, resekcje wierzchołka korzenia, usuwanie zmian błony śluzowej, hemisekcje, chirurgiczne przygotowanie do leczenia protetycznego, czy implantoprotetykę stomatologiczną, usuwanie torbieli twarzoczaszki.

Zastosowanie systemu śródoperacyjnego monitorowania nerwów w chirurgii szczękowej

W nowoczesnej stomatologii zabiegi z zakresu chirurgii szczękowej przeprowadzane są z użyciem systemu śródoperacyjnego monitorowania nerwów (neuromonitoring). Zaletą stosowania w zabiegach chirurgii twarzowo-szczękowej neuromonitoringu jest możliwość precyzyjnej lokalizacji nerwów i pełnego kontrolowania czynności operacyjnych. Urządzenie informuje operatora za pomocą sygnałów dźwiękowych o zbliżaniu się narzędziami do miejsca występowania nerwów, przez co cięcia przebiegają przy minimalnym narażeniu zdrowych tkanek, czy też wystąpienia powikłań związanych z uszkodzeniem nerwów, jakie mogą wystąpić podczas przeprowadzania zabiegów chirurgii szczękowej tradycyjnymi metodami. Chirurgia twarzowo-szczękowa z użyciem systemu śródoperacyjnego monitorowania nerwów wspomaga tym samym szybszy powrót pacjenta do zdrowia.